Kropelka dżdżu

Wszystko przemija jak cień,

po przejściu którego ni śladu, ni ścieżki,

tylko szum rozbijający powietrze.

Trudno poznać ludzkie tajemnice,

jeszcze trudniej zrozumieć źródła bez wody

i obłoki ciemności zachowane.

Nadzieja bezbożnego jest jak perz.

Pamięć jednodniowego gościa,

która uleżała się dostatecznie.

Ledwo narodziwszy się, wnet być przestajemy,

popatrz, niebo płacze.