Zardzewiały drzewom twarze
zastygły ramiona
a ty śpisz listeczku
rumiany policzku
tak ciężko oddychasz
śnij
przepędzę czas
wkrótce
znowu zajaśniejesz
spodenki pochlapiesz
uśmiechy rozsypiesz
jeszcze ułożymy liści pełen dzban
zastygły ramiona
a ty śpisz listeczku
rumiany policzku
tak ciężko oddychasz
śnij
przepędzę czas
wkrótceznowu zajaśniejesz
spodenki pochlapiesz
uśmiechy rozsypiesz
jeszcze ułożymy liści pełen dzban
Posty
2 komentarze:
Piękny, wzruszający wiersz i tyle w nim troski, co serca. Pozdrawiam. Lucyna Siemińska.
Dla mnie bardzo osobisty wiersz, bolesny o wspomnienia..
Drzemie w nim jednak nutka nadziei na spotkanie.
Dziękuję, zapiszę go na listku, ku pamięci!
Prześlij komentarz